Herrie, stilte, wel en ´wee´
Door: Dorry en Sanne
Blijf op de hoogte en volg Dorry en Sanne
10 Januari 2015 | Colombia, Galapa
Dorry:
Het nieuwe jaar is begonnen en de feestdagen zijn voorbij, maar niet hier in Colombia! Carnaval komt eraan en dat betekent weer een nieuwe reden voor vrije dagen en feesten. Als ik het goed begrijp is het in ieder geval hier aan de kust zo geregeld dat het ene feest bijna naadloos overgaat in het andere feest. Op mijn verjaardag is er alweer een vrije dag, een soort pre-carnaval. Er is eigenlijk nooit een reden om geen muziek te draaien en we horen dus overal vooral de echte Colombiaanse Vallenato (Frans Bauer op z´n latin) en Champeta (reggaetón op z´n Colombiaans).
En hoe ziet dat er dan uit? De Colombiaan zet de grootst mogelijke geluidsinstallatie voor het schamele huisje en laat daar dan de hele dag en nacht zo hard mogelijk muziek uit schallen. De lucht gonst van alle kanten en de krekels zijn bijna niet meer te horen.
Sanne:
Wel was het bijna stil toen we twee weken terug op zondag op ´el campo´ (stuk landbouwgrond) een op kampvuur gekookt soepje naar binen werkten. Op uitnodiging van Veronica (een van de docenten van de stichting) en Juliette (de kok van de stichting) daalden wij een uur af via smalle bergpaadjes met ezelsporen naar een ´junglevolkstuin´ van de vader van Veronica. Daar mochten wij plukken van de Flor de Jamaica, een soort hibiscus met 10 gezonde eigenschappen (vraag me niet welke), terwijl vader verse groenten van het land haalde en Veronica daar een heerlijke soep van brouwde. Als ik voor mezelf spreek: ik ben nog nooit zo diep in the middle of nowhere geweest om zo primitief en puur te koken en eten. Een hele bijzondere ervaring.
Dorry:
En stil was het ook toen de afgelopen week de stroom drie dagen achter elkaar is uitgevallen (en soms een paar uur weer beschikbaar is geweest). Waarschijnlijk komt dit door de decemberwind die dit jaar later is dan gewoonlijk. De stroom komt hier allemaal bovengronds bij de huizen, de draden raken beschadigd door de harde wind en dan hebben we de poppen aan het dansen. Het is altijd afwachten wanneer het weer werkt en of de gekoelde en bevroren etenswaren dan nog goed zijn of misschien meteen uitgedeeld moeten worden.
Sanne:
Maar als ik even voor ons mag spreken, vinden wij het helemaal niet erg dat we soms geen licht of wáter hebben. En trouwens ook zonder internet en social media kom ik de dagen prima door. Ik wacht zelfs bijna expres nog met het kopen van een Colombiaanse simkaart met internet, want ik kan wel genieten van dit telefoonloze leven. Dat zorgt ervoor dat ik voor 100% hier ben.
Ik heb sinds deze week echt mijn draai gevonden. Alle werkzaamheden voor de stichting zijn leuk, leerzaam en dankbaar. Ik ben een aantal keer naar een opvanghuis voor bejaarden geweest (met een slecht verleden, geen huis en/of een aandoening). Daar maken we dan samen armbandjes en kettingen die zijn kunnen verkopen zodat ze een radio kunnen aanschaffen. De oude dametjes daar zijn altijd zo blij om je te zien en geven je een dikke knuffel en smakkerd als begreoeting. Het feit dat zij zo blij zijn met iets kleins is zo schattig en zorgt voor een permanente smile op je gezicht. Hetzelfde geldt voor de kinderen uit het dorp die we maandag mee hebben genomen naar een zwembad en die ontzettend makkelijk te vermaken zijn met símpele spelletjes (die kinderen in Nederland misschien niet meer zullen boeien). Zo braaf en lief dat het onmogelijk is om daar niet blij van te worden.
Dorry:
Het is dus grote vakantie. Het schijnt dat donderdag 22 januari alles weer begint, maar het is ook heel Colombiaans als dit maandag 26 januari zal blijken te zijn. Zo ging dit afgelopen week ook met drie kinderen die ik binnen de stichting zou observeren/onderzoeken. De eerste ochtend alle drie aanwezig. De tweede ochtend twee kindjes (maar niet op de afgesproken tijd) en de derde ochtend komt er maar een… De redenen voor afwezigheid? We kunnen alleen maar gissen. Geen telefoontje of zoiets dergelijks, wel achteraf een verhaal waar je zo doorheen prikt.
Maar dat neemt niet weg dat de´niños especiales´ mij wel inpakken! Zo ook de vier kinderen die we thuis bezoeken. Ze zijn ernstig gehandicapt. Ik zie toegewijde moeders die met bijna geen middelen en onze hulp er iets van maken. Bijvoorbeeld een nieuw matrasje voor de 5-jarige John, zodat hij minder last heeft van van zijn longen. Misschien kunnen we ook iets voor hem organiseren zodat hij niet alle dagen in een kinderstoel blijft zitten – omdat er nog 5 andere kinderen rondlopen.
Sanne:
Om jullie ter afsluiting nog even op de hoogte te brengen over onze gezondheid: Dorry heeft inmiddels een bezoek gebracht aan de dokter en is succesvol geholpen met medicatie. Zij is in ieder geval voorlopig van de pijn af. Ik heb nog steeds dagelijks last van pijn in mijn enkels en mijn linker middelvinger (die steek ik graag op naar dit rotvirus) maar het gaat gelukkig beter dan een week geleden, toen ik samen met Inten (de eigenaresse van de stichting die ook een tijd geleden getroffen is) al strompelend de auto uit stapte na een rit van 4 uur (dankzij een enorme file). Gelukkig kunnen we er samen ook regelmatig erg flauwe grappen over maken en flink om lachen. En met oud en nieuw hebben we volgens Colombiaanse traditie een pop gemaakt van afval, daar alles opgeschreven wat we van het oude jaar kwijt willen of willen afsluiten, en die om 12 uur in de fik gestoken. Uiteraard ging dus bij ons en vele andere Colombianen de Chikungunya in vuur en vlam op!
Het nieuwe jaar is begonnen en de feestdagen zijn voorbij, maar niet hier in Colombia! Carnaval komt eraan en dat betekent weer een nieuwe reden voor vrije dagen en feesten. Als ik het goed begrijp is het in ieder geval hier aan de kust zo geregeld dat het ene feest bijna naadloos overgaat in het andere feest. Op mijn verjaardag is er alweer een vrije dag, een soort pre-carnaval. Er is eigenlijk nooit een reden om geen muziek te draaien en we horen dus overal vooral de echte Colombiaanse Vallenato (Frans Bauer op z´n latin) en Champeta (reggaetón op z´n Colombiaans).
En hoe ziet dat er dan uit? De Colombiaan zet de grootst mogelijke geluidsinstallatie voor het schamele huisje en laat daar dan de hele dag en nacht zo hard mogelijk muziek uit schallen. De lucht gonst van alle kanten en de krekels zijn bijna niet meer te horen.
Sanne:
Wel was het bijna stil toen we twee weken terug op zondag op ´el campo´ (stuk landbouwgrond) een op kampvuur gekookt soepje naar binen werkten. Op uitnodiging van Veronica (een van de docenten van de stichting) en Juliette (de kok van de stichting) daalden wij een uur af via smalle bergpaadjes met ezelsporen naar een ´junglevolkstuin´ van de vader van Veronica. Daar mochten wij plukken van de Flor de Jamaica, een soort hibiscus met 10 gezonde eigenschappen (vraag me niet welke), terwijl vader verse groenten van het land haalde en Veronica daar een heerlijke soep van brouwde. Als ik voor mezelf spreek: ik ben nog nooit zo diep in the middle of nowhere geweest om zo primitief en puur te koken en eten. Een hele bijzondere ervaring.
Dorry:
En stil was het ook toen de afgelopen week de stroom drie dagen achter elkaar is uitgevallen (en soms een paar uur weer beschikbaar is geweest). Waarschijnlijk komt dit door de decemberwind die dit jaar later is dan gewoonlijk. De stroom komt hier allemaal bovengronds bij de huizen, de draden raken beschadigd door de harde wind en dan hebben we de poppen aan het dansen. Het is altijd afwachten wanneer het weer werkt en of de gekoelde en bevroren etenswaren dan nog goed zijn of misschien meteen uitgedeeld moeten worden.
Sanne:
Maar als ik even voor ons mag spreken, vinden wij het helemaal niet erg dat we soms geen licht of wáter hebben. En trouwens ook zonder internet en social media kom ik de dagen prima door. Ik wacht zelfs bijna expres nog met het kopen van een Colombiaanse simkaart met internet, want ik kan wel genieten van dit telefoonloze leven. Dat zorgt ervoor dat ik voor 100% hier ben.
Ik heb sinds deze week echt mijn draai gevonden. Alle werkzaamheden voor de stichting zijn leuk, leerzaam en dankbaar. Ik ben een aantal keer naar een opvanghuis voor bejaarden geweest (met een slecht verleden, geen huis en/of een aandoening). Daar maken we dan samen armbandjes en kettingen die zijn kunnen verkopen zodat ze een radio kunnen aanschaffen. De oude dametjes daar zijn altijd zo blij om je te zien en geven je een dikke knuffel en smakkerd als begreoeting. Het feit dat zij zo blij zijn met iets kleins is zo schattig en zorgt voor een permanente smile op je gezicht. Hetzelfde geldt voor de kinderen uit het dorp die we maandag mee hebben genomen naar een zwembad en die ontzettend makkelijk te vermaken zijn met símpele spelletjes (die kinderen in Nederland misschien niet meer zullen boeien). Zo braaf en lief dat het onmogelijk is om daar niet blij van te worden.
Dorry:
Het is dus grote vakantie. Het schijnt dat donderdag 22 januari alles weer begint, maar het is ook heel Colombiaans als dit maandag 26 januari zal blijken te zijn. Zo ging dit afgelopen week ook met drie kinderen die ik binnen de stichting zou observeren/onderzoeken. De eerste ochtend alle drie aanwezig. De tweede ochtend twee kindjes (maar niet op de afgesproken tijd) en de derde ochtend komt er maar een… De redenen voor afwezigheid? We kunnen alleen maar gissen. Geen telefoontje of zoiets dergelijks, wel achteraf een verhaal waar je zo doorheen prikt.
Maar dat neemt niet weg dat de´niños especiales´ mij wel inpakken! Zo ook de vier kinderen die we thuis bezoeken. Ze zijn ernstig gehandicapt. Ik zie toegewijde moeders die met bijna geen middelen en onze hulp er iets van maken. Bijvoorbeeld een nieuw matrasje voor de 5-jarige John, zodat hij minder last heeft van van zijn longen. Misschien kunnen we ook iets voor hem organiseren zodat hij niet alle dagen in een kinderstoel blijft zitten – omdat er nog 5 andere kinderen rondlopen.
Sanne:
Om jullie ter afsluiting nog even op de hoogte te brengen over onze gezondheid: Dorry heeft inmiddels een bezoek gebracht aan de dokter en is succesvol geholpen met medicatie. Zij is in ieder geval voorlopig van de pijn af. Ik heb nog steeds dagelijks last van pijn in mijn enkels en mijn linker middelvinger (die steek ik graag op naar dit rotvirus) maar het gaat gelukkig beter dan een week geleden, toen ik samen met Inten (de eigenaresse van de stichting die ook een tijd geleden getroffen is) al strompelend de auto uit stapte na een rit van 4 uur (dankzij een enorme file). Gelukkig kunnen we er samen ook regelmatig erg flauwe grappen over maken en flink om lachen. En met oud en nieuw hebben we volgens Colombiaanse traditie een pop gemaakt van afval, daar alles opgeschreven wat we van het oude jaar kwijt willen of willen afsluiten, en die om 12 uur in de fik gestoken. Uiteraard ging dus bij ons en vele andere Colombianen de Chikungunya in vuur en vlam op!
-
10 Januari 2015 - 19:43
Irma:
Nou, het was weer even geleden, maar dan ineens wel weer heel veel informatie. Jullie gaan al aardig je draai vinden in het verre land. Leuk hoor. Geniet er van! Ik zou zeggen: Hasta la proxima vez. -
10 Januari 2015 - 20:33
José Verbeek:
hoi Dorry en Sanne,
Jullie maken heel wat mee! Zo'n ziekte is vervelend, helaas ontkom je er bijna niet aan.... gelukkig is het ergste voorbij (tenminste, dat denk ik). Veel beterschap in ieder geval!
Ik vind het af en toe ongelofelijk dat we allemaal op dezelfde aardbol wonen maar in zulke verschillende werelden/culturen!
Ik weet niet wanneer jullie weer internetverbinding hebben en daarom wil ik nu alvast Dorry een hele fijne verjaardag toewensen. Laat je lekker verwennen! dikke zoen uit Heeze XXX Liefs, José
-
11 Januari 2015 - 08:41
Angelique Peters:
Hallo dames,
Wat een leuk en uitgebreid verhaal, fijn om te lezen dat er medisch (wat) verbetering is en nog fijner om te lezen dat jullie kunnen genieten van de verbazing/verrassing die zo'n andere cultuur met zich meebrengt.
Van Lunet zorg heb je dit jaar een heel erg helpend kerstcadeau gekregen Dorry voor als de stroom uitvalt, alleen jammer dat het in Eindhoven is aangekomen (tenminste, ik neem aan dat ze het niet naar Colombia gestuurd hebben). Maar wellicht wordt dat beter als de decemberwinden dan toch eindelijk wat gaan liggen?
Ook ik wens je alvast een heel fijne verjaardag en veel mooie momenten van verwondering.
lieve groet
Angelique -
11 Januari 2015 - 10:58
Tilly:
Ha, Sanne en bijna jarige Dorry,
Wat een enorme cultuuromslag!! Mooi om te lezen wat jullie meemaken en ervaren.
Dorry, als men zo goed is in het vieren van een speciale dag dan ben ik heel benieuwd hoe jouw verjaardag gevierd zal worden. Voor jou zal het in ieder geval een memorabele verjaardag zijn. Geniet er lekker van!!!
Lieve groetje voor jullie beiden
Tilly -
11 Januari 2015 - 12:11
Franci:
Olla,olla signoras.
Het is goed weer een bericht van jullie te ontvangen en van jullie ervaringen te lezen.
Aan variatie in ervaringen geen gebrek lijkt mij. Wat een belevingen!
Wel naar van dat virus, hopelijk gaat het snel over Sanne.
En een aankomend carnaval: Misschien toch een gospelkoortje Dorry?
Maar eerst jouw verjaardag Dorry. Ik ben benieuwd hoe ze dit in Colombia vieren.
Dit wordt vast een verrassing met extra veel Vallenato en Champeta!
Van ons een warme omhelzing en een dikke verjaardagszoen.
En liefs voor jullie allebei.
Houwdoe
Adriaan en Franci
-
11 Januari 2015 - 14:17
Trudy:
Wat een mooi uitgebreid bericht weer, meisjes!
En wat een bijzondere ervaringen.
Opnieuw dank dat we het allemaal zo uit de eerste hand mogen meebeleven.
Lief van die Colombianen om van jouw verjaardag morgen en nationale feestdag te maken ;-)
Van harte gefeliciteerd. We zijn benieuwd naar het verslag van het feestje.
Hartelijke groeten,
Trudy -
11 Januari 2015 - 14:39
Gerda:
Van harte met je verjaardag Dorry!
Jullie maken wel bijzondere allerlaagste dingen mee zeg.
Wat zal het leven weer een wending krijgen als jullie terug komen in Nederland, maar dat duurt nog even .....
Groetjes en succes fijne verjaardag daar.
Gerda -
11 Januari 2015 - 14:54
Marcel:
Leuk, zo om en om geschreven, moeder en dochter één verhaal, op één groot avontuur. Schrijven heb je niet van een vreemde Sanne en laat die sim kaart maar even achterwege....
Die heb je echt niet nodig! Geniet nog van jullie avontuur! Until The next dance ;-)
Marcel -
11 Januari 2015 - 15:06
Dina :
Dorry van harte proficiat met je verjaardag. Hoeveel kaarsjes gaan er dit jaar op de taart? Oh ja het omgekeerde van 75....
Schrale troost trouwens dat de gevolgen van de chikungunya mug na een paar maanden of op zijn hoogst een jaar over zijn. Hoorde van Edward jr. dat dochter van collega ook een chikungunya muggenprik heeft gekregen, op Curacao.
En Sanne wat heerlijk rustig dat je jezelf op je directe leefomgeving kunt concentreren en niet hoeft te facetimen met je vriendin(nen). Ik weet nog niet precies wat het woord betekent, maar het schijnt iets nieuws te zijn in social media.
tot de volgende keer en bedankt voor het uitgebreide verslag!! -
11 Januari 2015 - 19:52
Peter:
Mooi verslag, Dorry en Sanne!
Dorry, bedankt voor je reactie en proficiat met je verjaardag.
Wens jullie een fijne tijd daar met een spoedig herstel van alle ongemakken.
Tot de volgende keer
Peter -
12 Januari 2015 - 16:02
Paulien Van Doorn:
Hallo Dorry en Sanne,
Het meeste van jullie verhaal klinkt heel avontuurlijk, nieuw, ontroerend en vreemd. Hopenlijk zijn de ergste opgelopen virussen en beschadigingen aan het verdwijnen.
En Dorry, net te laat, van harte nog. mooie tijd en plaats om je verjaardag te vieren.
Hier is alles best met gestaag doorwerken en kleine en grote hoogtepunten des levens.
Een goeie tijd nog voor jullie, en als je weer ergens contact kunt maken met internet, een stevige Nederlandse pakkerd en omhelzing.
Groeten ook van mama Nicole en haar zoon Mees.
Paulien -
12 Januari 2015 - 16:02
Paulien Van Doorn:
Hallo Dorry en Sanne,
Het meeste van jullie verhaal klinkt heel avontuurlijk, nieuw, ontroerend en vreemd. Hopenlijk zijn de ergste opgelopen virussen en beschadigingen aan het verdwijnen.
En Dorry, net te laat, van harte nog. mooie tijd en plaats om je verjaardag te vieren.
Hier is alles best met gestaag doorwerken en kleine en grote hoogtepunten des levens.
Een goeie tijd nog voor jullie, en als je weer ergens contact kunt maken met internet, een stevige Nederlandse pakkerd en omhelzing.
Groeten ook van mama Nicole en haar zoon Mees.
Paulien -
12 Januari 2015 - 16:02
Paulien Van Doorn:
Hallo Dorry en Sanne,
Het meeste van jullie verhaal klinkt heel avontuurlijk, nieuw, ontroerend en vreemd. Hopenlijk zijn de ergste opgelopen virussen en beschadigingen aan het verdwijnen.
En Dorry, net te laat, van harte nog. mooie tijd en plaats om je verjaardag te vieren.
Hier is alles best met gestaag doorwerken en kleine en grote hoogtepunten des levens.
Een goeie tijd nog voor jullie, en als je weer ergens contact kunt maken met internet, een stevige Nederlandse pakkerd en omhelzing.
Groeten ook van mama Nicole en haar zoon Mees.
Paulien -
12 Januari 2015 - 21:50
Rietje Van Den Berg:
Hey Dorry en Sanne,
Allereerst van harte met je verjaardag Dorry. Nog vele gezonde jaren en een dikke pakkerd.
Geweldig om jullie ervaringen te lezen. Dank dat jullie alles voor ons bijhouden.
In Nederland is het kil en guur en de sneeuw lijkt voorbij. 10 graden in januari is nu winter.
De goede voornemens zijn gemaakt en kijken hoe lang we alles weer volhouden. Sumi-e is weer begonnen en we zijn weer volop aan het schilderen. Heerlijk.
We hebben net met Annemie en Jos een frietje kapsalon gegeten (heerlijk die goede voornemens) en moest aan jullie primitieve soepje denken. Dan realiseer je je dat we het ontzettend goed hebben.
Wat fijn dat jullie deze goede bijdrage aan de mensen daar kunnen meegeven. Ben trots op jullie.
Heel veel liefs en jullie zijn in onze gedachten.
Rietje
-
13 Januari 2015 - 21:30
Franka :
Leuk om jullie verhalen te volgen. Heel avontuurlijk en een geweldig avontuur om dat als moeder en dochter samen aan te gaan.
Dorry, nog gefeliciteerd met je verjaardag!
Groetjes, Franka -
13 Januari 2015 - 21:39
J0hanna:
NET JE VERSLAG ONTVANGEN VAN JE VERJAARDAG. DAT IS WEL HEEL WAT ANDERS DAN IN EINDHOVEN. DIT ZUL JE NIET GAUW VERGETEN DENK IK. HEEL VEEL GROETJES VAN JOHANNA. -
15 Januari 2015 - 00:15
Joke Van Geel:
Heb weer aandachtig jullie verslag gelezen. Wat ís het toch een onderneming. Ben blij dat het jullie naar omstandigheden , afgezien van die muggentoestand, goed gaat. Het is wel een serieuze cultuurschok geloof ik? Straks kunnen jullie niet eens meer wennen in Nederland! Ik kijk uit naar jullie volgend verslag.... -
15 Januari 2015 - 14:43
Catelijn, Anke, Renate:
Hoi Sanne en Dorry,
Wat een belevenissen!!
Wij willen nu vooral Dorry nog feliciteren met haar verjaardag!!
Dikke kus van je roommates.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
